Vanuit het streven naar kennis en wijsheid, proberen filosofen door middel van het stellen van vragen – en het nadenken over die vragen - hun begrip met betrekking tot verscheidene vraagstukken te vergroten en verbreden. Deze kunnen onder andere betrekking hebben op de aard van de werkelijkheid (hoe zijn de zijnden in hun zijn?), over hoe kennis tot stand komt, hoe je goed en logisch redeneert en argumenteert wat een goed leven is, hoe je een rechtvaardige samenleving inricht, wat het schone is (wat is mooi, wat is lelijk), vragen naar techniek, de kunst van het interpreteren, het denken van tegenstellingen en verschil, wetenschap, taal en wat de mens is.

Volgens de Franse filosoof Pierre Hardot kun je filosofie een tweeledige functie toebedelen. Ten eerste is het een theoretische praxis, waarbij het streven naar en de liefde voor kennis centraal staan. In die hoedanigheid kun je filosofie als een middel zien om meer kennis over jezelf, de wereld en de mensen om je heen te vergaren om  zo jezelf, anderen en de wereld beter te kunnen begrijpen en soms ook te verbeteren
Ten tweede kun je filosofie als een therapeutische praxis zien. Je kunt filosofie namelijk gebruiken als instrument om aan jezelf te werken door meer inzichten over jezelf te vergaren en deze te gebruiken om beter te worden.
Door te filosoferen kom je op een spannend snijvlak terecht: je bent door te filosoferen niet onwetend meer, maar je bent ook nog niet wijs. Tussen die twee polen bevindt je je.
Met mijn project wil ik deze tweeledige functie inzetten om via kennisvermeerdering de wereld en de mensen daarin wijzer, beter, maar ook compassievoller te maken. Filosofie kan op een heel praktische manier worden toegepast om dat te realiseren. Filosofie is daarom niet alleen maar een feest van en voor de geest, maar kan ook in de praktische wereld van betekenis zijn. Ik wil laten zien, in navolging van de grote filosoof Immanuel Kant, dat niets zo praktisch is als een goede theorie.